«ما ایرانیان باید فرهنگ خود را وامدار فردوسی، خیام، حضرت حافظ، مولانا، سعدی، عطار، نظامی، وحشی بافقی، ارد بزرگ، ابوعلی سینا، ابوریحان بیرونی، رازی و.. بدانیم.
امید است که دانشمندان، صاحبنظران، هنردوستان، فرهیختگان و نخبگان علمی ما در تمامی علوم و تخصص‌های خود برای اکثر کلمات جایگزین مناسبی از جنس پارسی بیابیم و آن را به زینت پارسی بیاراییم و به خود ببالیم.»
متن کامل :
سید کرامت هاشمی‌عنا :
درود بر مخاطبان فهیم پایگاه خبری کبنانیوز و تشکر از نویسندگان که رسالت اشاعه فرهنگ و هنر بومی و اصیل ایران زمین را به میزان توانایی خود به شایستگی انجام می دهند، الحق که بایسته است از این عزیزان قدردانی شود…
کلامم را با این شعر زیبای از حکیم دانا فردوسی توسی آغاز میکنم..
در این خاک زر خیز ایران زمین/ نبودندجز مردمی پاک دین/ همه دینشان مردی و داد بود/ و ز آن کشور آزاد و آباد بود / چو مهر و وفا بود خود کیششان/ گنه بود آزار کس پیششان / همه بنده ناب یزدان پاک / همه دل پر از مهر این آّب وخاک /پدر در پدر آریایی نژاد /ز پشت فریدون نیکو نهاد.
چندین نوشتار از دوست فرهیخته و هنر دوستم جناب آقای دکتر عسکری در این درگاه دیدم، که بر خود لازم دانستم ضمن تشکر و ستودن اندیشه‌های ناب ایشان که همواره فرهنگ و معنایابی واژگان بومی را در کلام و نوشتار خود رعایت می‌نماید بستاییم و در تآییدیه مطلبی که به عنوان در سایه‌سار فرهنگ در این وبگاه منتشر نمودند توضیحات مختصری پیشگاه مخاطبان عزیز ارائه نمایم.
شاید ریشه‌یابی و پرداختن به فرهنگ، ادب و هنر ایران زمین در کالبد صدها و یا هزاران نوشته نگنجد اما در پیرو نوشتار دوست عزیزمان چند سطری دلسوزانه در مورد احیای واژگان اصیل پارسی بویژه در مورد واژه سزارین ذکر می‌نماییم.
تمامی اصطلاحات و واژه‌گانی که ما در زندگی روزمره خود بکار می‌بریم یا دارای برد جهانی است یا ملی و منطقه‌ای، که این واژه‌گان به فراخور قدرت و نفوذ یک زبان و فرهنگ در برهه‌ای از تاریخ اجتماعی حاکمیت خود را مستولی می‌نماید. واژه سزارین هم از این امر مستثنی نبوده و برای اولین بار چون ژول سزار قیصر روم به این طریق به دنیا آمد این نام رواج پیدا کرد. «گایوس ژولیوس سزار (Gaius Iulius Caesar) یا ژول سزار یا قیصر زاده ۱۰۰ پیش از میلاد – درگذشته ۴۴ پیش از میلاد دیکتاتور و رهبر نامدار سیاسی و نظامی جمهوری روم بود». اما آنچه ما از این واژه در مقیاس جهانی و متون لاتین می‌شناسیم و به کار می‌بریم دارای ریشه فرانسوی [césarienne] می‌باشد. متأسفانه سیر تاریخی تغییر و تحول اقوام و فرهنگ‌ها بسیاری از زبان‌ها از جمله فارسی را تحت تأثیر واژه‌های وارداتی قرار داده که به وفور میتوان یافت. به عنوان مثال: زِ پرتی : واژه‌ی روسی Zeperti به معنی زندانی است و استفاده از آن یادگار زمان قزاق ها ی روسی در ایران است در آن دوران هرگاه سربازی به زندان می افتاد دیگران می گفتند یارو زپرتی شد و این واژه کم کم این معنی را به خود گرفت که کار و بار کسی خراب شده و اوضاعش دیگر به هم ریخته است. شِر و وِر : از واژه ی فرانسوی Charivari به معنی همهمه، هیاهو و سرو صدا گرفته شده است. فاستونی: پارچه ای است که نخستین بار در شهر باستون Boston در امریکا بافته شده است و باستونی می گفته اند به معنی برگه ی دارای ضمانت گرفته شده است و بسیاری از اصطلاحات وارداتی دیگر…
حال سوال اینجاست که آیا نمی‌توان این واژه‌های وارداتی را با کلمات زیبای فارسی که غنای تاریخی زیادی دارند و مهمتر اینکه بازگو کننده فرهنگ اصیل مردمان ایران زمین است جایگزین کنیم؟ حتماً میسر است چون فرهنگ ایران باستان غنی است. ما ایرانیان باید فرهنگ خود را وامدار فردوسی، خیام، حضرت حافظ، مولانا، سعدی، عطار، نظامی، وحشی بافقی، ارد بزرگ، ابوعلی سینا، ابوریحان بیرونی، رازی و.. بدانیم.
امید است که دانشمندان، صاحبنظران، هنردوستان، فرهیختگان و نخبگان علمی ما در تمامی علوم و تخصص‌های خود برای اکثر کلمات جایگزین مناسبی از جنس پارسی بیابیم و آن را به زینت پارسی بیاراییم و به خود ببالیم.
سپاس-
منبع : کبنانیوز http://kebnanews.ir/94145/
عضو شويد
عضويت سريع